Energy Weekly Publications #23 Infrastruktura krytyczna w ramach sektora energetycznego

Sektor energetyczny, jako jeden z kluczowych sektorów dla prawidłowego funkcjonowania państwa, jego gospodarki i bezpieczeństwa obywateli może podlegać szczególnej ochronie w ramach zarządzania kryzysowego. W szczególności najważniejsza infrastruktura energetyczna może być zaliczona do tzw. infrastruktury krytycznej na poziomie krajowym lub europejskim.

Zgodnie z ustawą o zarządzaniu kryzysowym, pod pojęciem infrastruktury krytycznej należy rozumieć systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców.

Obejmuje ona w szczególności takie systemy, jak m.in. system zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa, systemy łączności, transportowe czy produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych i promieniotwórczych, w tym ewentualne rurociągi.

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym wskazuje na potrzebę ochrony infrastruktury krytycznej w sposób zmierzający do zapewnienia jej pełnej funkcjonalności, ciągłości działań i integralności. Celem ochrony jest więc zapobieganie zagrożeniom, ryzykom lub słabym punktom, a także ograniczenie i neutralizacja ich skutków oraz szybkie odtworzenie infrastruktury w przypadku awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających jej prawidłowe funkcjonowanie.

Zakres ochrony określony jest w Narodowym Programie Ochrony Infrastruktury Krytycznej, przygotowywanym przez Rządowe Centrum Bezpieczeństwa. Ochrona jest rozumiana jako proces zapewnienia bezpieczeństwa, uwzględniający dochodzenie do oczekiwanego rezultatu i angażujący wiele podmiotów, przede wszystkim organy administracji publicznej. Ochrona obejmuje ochroną fizyczną, techniczną, prawną, osobową, teleinformatyczną oraz plany odbudowy. Wszelkie działania podejmowane w celu zapewnienia ochrony Infrastruktury krytycznej powinny być proporcjonalne do poziomu ryzyka zakłócenia jej funkcjonowania.